Wojna domowa w Polsce?

Gabriel Maciejewski

Wojna domowa w Polsce?

158 stron formatu B5 (16,5 x 24 cm), ilustracje Tomasza Bereźnickiego. Broszura klejona, oprawa twarda. Klinika Języka, wyd. I, Warszawa 2024

ISBN: 978-83-67044-19-6

...w dzbanie jeziora drzemie chłód niebieski

i usta mówią to, co widzą oczy.

Światło szeleści, zmawiają się liście

na baśń, co lasem jak niedźwiedź się toczy...

(Tadeusz Nowak)

Historia nie musi być nudna. Historia może być (i jest) pasjonująca, jeśli tylko podać ją w odpowiedniej formie.

                                                 * * *

Krótkie biografie słynnych partyzantów z powstania antykomunistycznego z lat 1944-1947.

1. Konspiracyjne Wojsko Polskie i Stanisław Sojczyński „Warszyc”
2. Antoni Żubryd i jego zguba Jerzy Vaulin
3. Hieronim Dekutowski „Zapora”
4. Łukasz Ciepliński i IV Komenda WiN
5. Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”
6. Marian Bernaciak „Orlik”
7. Zdzisław Broński „Uskok”
8. Stanisław Kosicki – pierwowzór Maćka Chełmickiego z powieści „Popiół i diament”
9. Bracia Taraszkiewicze: Edward „Żelazny” i Leon „Jastrząb”

Od Autora

„…Pomysł na tę książkę narodził się z przekonania, że także nasze wydawnictwo powinno mieć swój udział w upamiętnieniu żołnierzy podziemia niepodległościowego. Kiedy zabierałem się za pisanie, wydawało mi się, że wchodzę na obszar dobrze zbadany, jeszcze lepiej opisany, na którym nie czekają mnie żadne niespodzianki. Byłem w błędzie i okazało się tu już przy pisaniu pierwszego rozdziału. Potem było coraz lepiej, to znaczy gorzej. W pewnym momencie straciłem całkowicie przekonanie, że prace IPN mają jakiś sens. Książki wydawane przez Instytut idą w zapomnienie, fakty w nich opisywane nie są zestawiane z innymi faktami, brakuje syntez epoki, z których dałoby się wyciągnąć jakieś polityczne wnioski istotne dla nas dzisiaj. Dominuje ujęcie mitologiczno-janosikowe, dokładnie takie samo, jak w produkcjach kina lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, choć przecież mamy do dyspozycji teksty źródłowe w postaci pamiętników dowódców poszczególnych oddziałów. Nie jestem w stanie, na przykład, zrozumieć, dlaczego broszura autorstwa Stanisława Sojczyńskiego-Warszyca „Co myślą ludzie z lasu o polskiej rzeczywistości”, nie jest lekturą szkolną. Bo dlaczego nie są nią pamiętniki Zdzisława Brońskiego i Edwarda Taraszkiewicza potrafię jeszcze zrozumieć.

Kiedy zabierałem się za pisanie tej książki, sądziłem, że wszystko jest jasne. Głosy zaś ludzi wypowiadających się publicznie przeciwko wyklętym to aberracje. Myliłem się niestety. Nie sądziłem też, że będę miał ochotę jeszcze kiedyś wrócić do poruszanych tu problemów, ale teraz wiem, że raczej tego nie unikniemy…”

* * *

Wydawca nie tylko nie jest piewcą humanizmu i reformacji, nie wierzy w postęp i rewolucję;  jego sympatie są zdecydowanie po stronie papiestwa i kontrrewolucji. W dodatku pozytywnie wyraża się o ziemiaństwie, jako o warstwie społecznej, a za motory historii uważa ludzką żądzę władzy i złota. Niespotykane to od lat spojrzenie na historię i dlatego warte poznania.